Binnen het Aikido zijn er verschillende aikidostijlen. Hieronder staan enkele van deze aikidostijlen in alfabetische volgorde.

Indien je een stijl mist kun je gebruik maken van het feedbackformulier.

Aikibudo

Aikibudo is de stijl die O Sensei oorspronkelijk onderwees toen hij zijn eigen school stichtte (ca. 1930). In eerste instantie was deze vorm van Aikido alleen bedoeld voor hogere officieren, adel en budo-specialisten. Rond 1942 waren deze stijl en de gedachtengang hierover door O Sensei zodanig veranderd dat hij besloot dat deze sport voor iedereen open moest staan. Hij veranderde toen ook de naam Aikibudo in Aikido. Rond 1950 werd het Aikibudo (onder de naam Aikido Jujutsu Yoseikan) in Europa ingevoerd door  Minoru Mochizuki sensei. Hij leidde in Frankrijk twee mensen op (Jim Alcheik sensei en zijn leerling, Alain Floquet sensei). Deze zijn verantwoordelijk zijn voor het huidige Aikibudo in Europa. In 1980 kreeg Alain Floquet toestemming van Mochizuki sensei om in het vervolg de naam Aikibudo te gebruiken. Ook nam hij contact op met Tokimune Takeda sensei, het hoofd van het Daito Ryu Aikijujutsu en paste een deel van deze school toe in zijn school. Dit gebeurde eveneens met de wapenschool Katori Shinto Ryu.

Aikibudo wordt vaak omschreven als een hardere of hoekerige aikidostijl. Dit komt omdat de invloeden van het Daito Ryu Jujutsu binnen deze stroming groter zijn dan in overige Aikido-stromingen.

Aikijutsu

Aikijutsu is een aikidostijl die zijn oorsprong vindt in het Daito-Ryu Aiki-Jujutsu van Soke Sokaku Takeda en het Yoseikan Aiki Jujutsu van Soke Minoru Mochizuki. Het bevat ook elementen uit andere budosporten zoals Judo, Shotokan karate, Aikido, Aikibudo, Yoseikan budo, Daito-Ryu Aikibudo en diverse wapenvormen zoals Ken-jutsu, jo-jutsu, en tanto-jutsu. Ook wordt gebruik gemaakt van worpen en technieken uit het Ken-Jutsu (ken = zwaard).

Evenals ander aikidostijlen legt Aikijutsu grote nadruk op de dynamiek van de beweging. Meegaan in de beweging en niet het gebruik van kracht zorgen ook hier voor het gewenste resultaat.

(Met dank aan Fred Okkerse voor deze informatie)

Aikikai

Aikikai is de naam van de door Ueshiba Kisshomaru (zoon van O Sensei) opgerichte organisatie die het traditionele Aikido beoefent. Het hoofdkwartier van deze school (Hombu Dojo) bevindt zich in Tokio. Vooral in deze vorm is het Aikido zich sinds het midden van de vorige eeuw gaan verspreiden over de wereld. Hoofd van deze stijl is momenteel Moriteru Ueshiba (kleinzoon van O Sensei).

Opvallend bij de Aikikai zijn de zeer vloeiende en cirkelvormige uitvoering van de toegepaste vormen en bewegingen.

Ki-Aikido

Ki-Aikido is een aikidostijl waarbij niet de techniek, maar het samengaan van lichaam, geest en omgeving voorop staat. Veel aandacht wordt besteed aan het juiste gebruik van ademhalingstechnieken. Ki-Aikido is ontwikkeld door Sensei Koichi Tohei, de Ki-Aikido training berust op vier door hem ontwikkelde principes.

– houd een centraal punt aan ( keep one point)

– houd je gewicht aan de onderkant (wortel jezelf als het ware in de grond)

– blijf volledig ontspannen

– laat Ki (geestelijke energie) vrijkomen

Ki-Aikido is een vorm van Aikido die meer dan andere aikidostijlen de nadruk legt op het spirituele aspect.

Klassiek Aikido

Het Klassiek Aikido is gebaseerd op de lessen van Rinjiro Shirata Sensei en John Stevens Sensei. Binnen het Aikido is er geen einde aan het leren en dit wordt in deze stijl benadrukt. Ieder betreed dezelfde weg maar bewandeld deze op zijn eigen manier. De leerlingen die verder zijn op deze weg helpen de andere leerlingen.

Klassiek Aikido wordt ten opzichte van andere aikidostijlen meer beoefend met als doel lichaam en geest in harmonie te brengen en in het nu te leven dan als een vechtsport.

Tendoryu-Aikido

Shimizu sensei is een directe leerling van Morihei Ueshiba, de grondlegger van Aikido.

Na de dood van de grondlegger heeft Shimizu sensei zich afgescheiden van de Aikikai en is zijn eigen stijl begonnen.Tendoryu-Aikido kan men herkennen aan zijn vloeiende en sterke bewegingen. Met vloeiend wordt bedoeld dat er op het moment van contact met de partner (uke) samenvloeiing plaatsvindt. Dit gebeurt middels een snijbeweging, gebaseerd op het snijden van het zwaard (te gatana). Deze samensmelting wordt awasa genoemd en moet ervoor zorgen dat de partner wordt aangezogen, c.q. opgenomen. Hierbij vindt er een richtingsverandering plaats in de aanvalsbeweging van uke, waardoor deze uit evenwicht wordt gebracht en vervolgens wordt meegevoerd. Afhankelijk van de uitgevoerde techniek (waza) kan deze eindigen in een klem of worp.

Tendoryu-Aikido staat binnen de aikidostijlen ook bekend als Tendokan of als Shimizu-Aikido

(Met dank aan Sjoerd Jongerius voor deze informatie)

Tomiki-Aikido

Tomiki-Aikido is ontwikkeld door Sensei Kenji Tomiki.

Voordat hij het Aikido onder O Sensei bestudeerde was hij een leerling van de grondlegger van het Judo, Jugiro Kano. Hij ontwikkelde zijn stijl op latere leeftijd. Een groot verschil met andere Aikido-stijlen is dat Tomiki-Aikido wel wedstrijden kent (in de vorm van een randori), ook vond Tomiki Sensei dat het oefenen van een beperkt aantal bewegingen eerder tot perfectie leidt. Tomiki-Aikido bestaat hierdoor uit twee wegen;

– Het kata (enkele vastgelegde vormen), deze dienen om de techniek te perfectioneren.

– Randori (vrije aanval/verdediging), deze bestaat uit 17 basisvormen en hiermee worden timing, alertheid en reflexen getraind.

Tomiki-Aikido is ten opzichte van andere aikidostijlen een aikidostijl die voor sommigen afbreuk doet aan het principe van “geen competitie” welke door O Sensei geprefereerd werd, maar voor anderen is het “competitie-element” juist datgene wat deze Aikido-stijl aantrekkelijk maakt.

Yoseikan Aikido

Minoru Mochizuki sensei was in de jaren twintig van de vorige eeuw de directe leerling en later hoofdassistent van Morihei Ueshiba.

Als directe leerling van de grondleggers van het Aikido, Judo en Karate heeft hij de ontwikkeling van deze disciplines en Budo in het algemeen bij de bron kunnen ervaren.

De pijlers van het Yoseikan Aikido zijn:

– Realiteitswaarde en praktijkgericht
– Efficient en economisch bewegen
– Logica en simpliciteit
– Doelgerichtheid en functionaliteit
– Algehele lichamelijke en geestelijke balans

^{Zie deze link voor meer informatie over Aikido}